Tekenaars in tijden van de Corona-maatregelen, we vroegen ons af of er een groot verschil met hun reguliere leven. In de tweede aflevering van de Lockdown Files ging Pulp deLuxe eens horen bij drie heel uiteenlopende stripmakers: Simon Spruyt, Michaël Olbrechts en Sébastien Conard.

1. Welke gevolgen heeft Corona voor jouw dagelijkse bezigheden?
2. Wat ligt er momenteel op je tekentafel?
3. Welk boek ben je tijdens je lockdown aan het lezen / heb je net uit / ligt klaar om te lezen? En wat wil je erover delen?
4. Hoe onderhoud je in deze periode je sociale contacten?
5. Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown opgeheven wordt?

---

Simon Spruyt

1. Tot nu toe heb ik weinig gevolgen ondervonden. Het is iets drukker met de kinderen thuis, maar aan de andere kant valt al het hobby- en ander vervoer weg.

2. Platen voor mijn nieuw boek, met als werktitel De Tamboer.

3. Hopscotch van Julio Cortazar. Mij aangeraden door de Braziliaanse stripauteur Clayton jr. Op beurzen hengel ik altijd naar de lievelingsboeken van mensen waarmee ik optrek. Is nog nooit tegengevallen. Zo heb ik ook net Martin Eden van Jack London uit, een tip van Tom Tirabosco.

4. Even slecht als voorheen.

5. Als het weer het nog toelaat: terrasje!

---

Michaël Olbrechts

1. Ik werk normaal gezien in rustige, quarantaine-achtige omstandigheden, maar sinds mijn driejarige dochter niet meer naar school gaat en mijn vrouw thuis werkt is het gedaan met de zelf-isolatie. Het is wel een stuk gezelliger. Ik werk nu ’s voormiddags en ’s avonds, in de namiddag experimenteer ik met strijkparels, stempels en vingerverf.

2. Ik ben momenteel bezig met een prentenboek over de prehistorie. Dus mijn dagen zijn gevuld met jager-verzamelaars en wolharige neushoorns.

 

3.  Ik las net De dolende god van Fabrizio Dori. Visueel absoluut verbluffend, met heel sfeervol kleurgebruik, maar het verhaal was moeilijk te doorspartelen dus alles bij mekaar toch een kleine ontgoocheling. Het volgende boek op de stapel is Klein Engeland van Jonathan Coe. Over de Brexit, want die begin ik stilaan wat te missen met al dat Corona-nieuws.

4. Ik hou niet echt van Skypen dus dat gebeurt vooral via Whatsapp. Gelukkig kom ik geregeld een bekend gezicht tegen wanneer ik mijn dochter uitlaat, dan praten we van stoep tot stoep.

5. Een petanquetoernooi houden in het park met veel wijn, high-fives en groepsknuffels.

---

Sébastien Conard

1. Een pak meer sport als quasi enige toegelaten vorm van verantwoord buitenkomen maar tegelijk zeer beperkt sociaal contact in vivo: zoals voor iedereen viel het in levende lijve treffen met vrienden en familie weg maar ook de contacten met studenten en mede-docenten op de kunsthogescholen KASK en LUCA School of Arts waar ik lesgeef. Het digitaal vervangen van de lessen zorgt ook voor een aanzienlijk aantal uren extra achter mijn computerscherm om ‘van op afstand’, zoals dat heet, de lessen en de bijbehorende evaluaties in goede banen proberen te leiden. En, ja, ik was mijn handen tot het kweken van een soort reptielachtige huid toe. Ook het boeiende project Post-Comics dat ik aan het KASK organiseerde is nu even ‘postponed’ naar een voorlopig nog onbepaalde datum, alsook de publicatie die aan de kern ervan staat.

2. Op mijn digitale tekentafel ligt een soort montagestrip van een tijdje terug, dat ik naar de redactie van Pulp deLuxe stuurde, maar waarover ik nog geen feedback verkreeg, wellicht te wijten aan de coronaramp (rechtgezet intussen, nvdr). Het heet Transopticon en mengt scifi met maatschappijkritische overpeinzingen van ideologie-kritische aard. Op mijn werkelijke tekentafel sleutel ik aan een woordeloos en semi-abstract stripje zonder titel over de ‘avonturen’ van een roze ellipsoïde in een wereld vol opgejutte en omsingelde vormpjes. Het wordt uiteraard een blockbuster, gelukkig is het maar zeven pagina’s. Verder is mijn bij Bries geplande striproman rond prehistorische mensen nog steeds in de pipeline, die nu door een gemeen virus behoorlijk verstopt is geraakt. Geduld is een schone deugd.

3. Ik heb eindelijk Thomas l’Obscur van Maurice Blanchot uit, dat al heel de tijd op stapel lag. Het is een 1970-editie dat ik op de kop tikte in het zonnige Madrid, vorig jaar. Als ik nu beelden van Madrid zie en denk aan afgelopen september, dan, tja, slik ik. Het debuut van Blanchot is geweldig, vooral de pagina’s op het einde van hoofdstuk elf. Die beschrijven zijn ontmoeting met zijn ‘innerlijke wereld’, om het even simpel te stellen. Dat verschijnt voor hem als een object waarvan hij stelt: “Ik noem het wereld want er is voor mij geen andere wereld mogelijk. Ik denk dat ik hem dichterbij breng, zoals wanneer men een voorwerp benadert, maar hij is het die mij omvat/begrijpt.” Het is een prachtige, dense roman van nog geen 140 pagina’s, nog her en der in Nederlandse vertaling te verkrijgen, denk ik.

Voor de rest vanalles en nog wat, artikels, online en offline, series (The End of the Fucking World, Sex Education, Unorthodox), docu’s, filmessays (Histoire(s) du Cinéma van Godard van een vriend geleend), en uiteraard ook wat strips zoals Les Frustrés 2 van Claire Brétecher, ook een seventies uitgave die ik tweedehands kocht. Ik heb me tevens verdiept in Abstraction & Comics (5c, ULg, 2019) onder leiding van Aarnoud Rommens, een turf én een parel. Gebundelde essays van Dirk Lauwaert ook, onder de noemer ‘artikels’ (A&S books). Le Guépard (Il Guattopardo) van di Lampedusa ligt bovenaan de stapel, maar misschien pas voor de warmere dagen. Ecrire l’image van Benoît Peeters, onder meer de scenarist van Duistere Steden, (Les Impressions Nouvelles, 2009) net binnen (backorderbestelling). Gloria van Koen Sels (het balanseer, 2020) ligt bij de tv: ik was er in begonnen maar toen kwam da corona!

4. Euh… niet. Nee, via de digitale media uiteraard: ik heb nog nooit zoveel geskypet, gefacetimed, gezoomed, gehousepartied en wat nog. En nu en dan een bezoekje aan vrienden in de directe buurt, type: aanbellen (met handschoen of tissue), een klapke doen aan de drempel met twee meter afstand van elkaar. Dat gaat ook. Het is beperkt maar voldoende veilig en vooral: noodzakelijk. Met de huidige, lage temperaturen blijf je sowieso niet heel erg lang staan, al doet het zonnetje wel deugd, nietwaar?

5. Niezen. Of hoesten. Of beiden. Of zeer wellicht vrienden opzoeken voor iets anders dan een social distanced praatje aan de drempel. Of even naar de Ardennen of naar de zee met mijn vriendin. Alhoewel, daar zal iedereen zitten, zeker?

---