"Come on, come on, come on, come on
Come on, it's such a joy, come on, it's such a joy
Come on, let's take it easy, come on, let's take it easy"
Op onze Pulp deLuxe-radio speelt een Beatles-nummer uit 1968, geschreven door John Lennon. Tegelijk leggen we er Monkey van Julija Panova naast, de strip die ze op dat nummer baseerde. Het werk van deze Litouwse tekenares leerden we eerder dit jaar al kennen, toen we haar one-page comic selecteerden voor GRID.
Onlangs publiceerden we je strip Monkey, gebaseerd op het nummer Everybody’s Got Something To Hide Except Me And My Monkey van The Beatles, een liefdesverklaring van John Lennon aan Yoko Ono waarin hij zich afzet tegen de rest van de wereld. Jij geeft dat lied een totaal andere invulling door er een reflectie op moederschap van te maken. Wat sprak je precies aan in dat nummer?
Het is interessant dat jullie die uitleg van het nummer erbij halen, want die is vooral verbonden aan de persoonlijke achtergrond van Lennon. Er bestaat ook een andere interpretatie waarin de “monkey” staat voor onze rusteloze geest, altijd afgeleid, geagiteerd, bezorgd.
De ervaringen van ontworteling en het zoeken naar een thuis op verschuivende grond zitten zeker in mijn werk.
Ik kreeg het idee om die “monkey mind”, een concept dat waarschijnlijk uit de boeddhistische filosofie komt, te personifiëren. Het leek me grappig om de verschillende kanten van het zelf met elkaar te laten praten en te tonen dat er juist afstand bestaat tussen die delen. Het klinkt misschien wat cryptisch, maar het kind en de aap vertegenwoordigen eigenlijk twee afzonderlijke delen van eenzelfde zelf.
Het moederschap is een terugkerend thema in je werk, zoals ook in je one-page comic Maan Dorstig, die afgelopen zomer in onze GRID-expo te zien was. Daarin verbeeld je het moederschap als een innerlijke metamorfose. Kun je die strip nog even toelichten?
Maan Dorstig gaat in essentie over slaapgebrek. Het is ongelooflijk hoeveel er verandert wanneer je zo weinig slaapt, en hoe dat werkelijk elk aspect van je nieuwe leven als ouder raakt. In de strip komt het vreemdste element eigenlijk van het kind zelf. Het werkt bijna als een metafoor, in de vorm van een hallucinatie of droom.
Hoe verandert je blik op moederschap wanneer je erover tekent? Wordt het daardoor tastbaarder of juist vreemder?
Door erover te tekenen kan ik mijn ervaringen beter verwerken. Het helpt om ze te delen, zelfs wanneer ze overdreven of gedramatiseerd worden. Tekenen haalt me er soms ook even uit: ik kan het van een afstand bekijken, waardoor het minder overweldigend voelt. En hopelijk wordt het later ook iets om op terug te kijken, een soort document van deze bijzondere periode in mijn leven.
Je groeide op in Litouwen en woont nu in Rotterdam. Hoeveel van je roots resoneert nog in je huidige werk?
Het ligt allemaal wat ingewikkelder. Sinds de voortdurende oorlog van Rusland tegen Oekraïne ben ik terughoudender geworden om het hele verhaal te delen, maar ik ben opgegroeid in Moskou, een stad die voor mij ooit bestond, maar nu eigenlijk niet meer. Vanaf mijn geboorte bewoog ik al tussen twee plaatsen. Ik kreeg een tweetalige en biculturele opvoeding. Ik was altijd dat “derde ding”: een mengvorm van beide.
Daardoor heb ik een groot deel van mijn twintiger jaren onderweg doorgebracht, in verschillende landen gewoond en telkens opnieuw moeten leren wortelen. Die ervaringen van ontworteling en het zoeken naar een thuis op verschuivende grond zitten zeker in mijn werk.
Wat trok je oorspronkelijk naar Rotterdam?
Ik had hier al wat vrienden, en Rotterdam voelt als een goede plek voor mensen met gemengde of op een andere manier complexe achtergronden. Ik pas er verrassend goed tussen. Ik ben gebleven omdat ik hier een manier vond om me echt thuis te voelen.
Waar werk je momenteel aan, of wat mogen we binnenkort van je verwachten?
Ik werk momenteel aan een korte animatiefilm van een Litouwse regisseur en aan een paar kleinere editorial-opdrachten. Daarnaast probeer ik mijn eigen tekeningen te blijven maken. En heel langzaam borrelen er ideeën voor een langer grafisch verhaal.