De Plastieken Plunk 2015 – genomineerde #01 : Floris De Smedt
24 november 2015 


Kapitein_Ansjovis_-_Het_Spookhuis_01Tot de PéPé Soirée publiceren we interviews met elk van de genomineerden. Het kan misschien nog uw stem beïnvloeden voor de Publieksprijs. Floris De Smedt mag de spits afbijten.

Kan je ons iets meer vertellen over de ontstaansgeschiedenis van je weergaloze strip?
Aanvankelijk dacht ik dat een Grieks orakel me het idee had gegeven.
Maar achteraf bleek het om een waanidee te gaan. Veroorzaakt door een slecht geventileerd publiek toilet op vakantie in Griekenland.

Serieus?
Euh, nee. Kapitein Ansjovis is ontstaan op m’n eerste werkdag bij de fakkeltjes (tijdschriftjes zedenleer).
De redactie wou voor elk van de 3 magazines mascottes en een stripje. Op het einde van de dag waren Emiel de wijngaardslak, Het Krijttijdperk, Miel en Mus, Max en Maggie, de astrobende en dus ook kapitein Ansjovis geboren.
Het spookhuisverhaal kwam tot stand nadat ik me realiseerde wat voor een vloek een hypothecaire lening kan zijn.
Niet dat ik er één heb, dat is voor mensen met plunkprijzengeld.

Waarom wil je de Plastieken Plunk graag winnen?
Ik denk dat ie beeldig zal staan naast m’n Eisner award.

Waarom denk je dat jij hem verdient?
Vrij accurate drone-coördinaten van de woningen van juryleden en goede banden met de NAVO-top.

Wie van de andere finalisten is jouw favoriet en waarom?
Kunnen het niet allemaal winnaars zijn? Zoals in de lagere school. Iedereen een zilverpapieren Plunk!
Ik vind Wasco’s Jules Verne-achtig (vernesque? verniaans?) verhaal leuk.
Maar ook Valentine Gallardo’s verniel-het-papier soort van schetsen bevalt me erg. Evenals Coralie Laudelout’s mengeling van schilder-en collagewerk.
Al gaf dat laatste verhaal me nachtmerries. Wat misschien ook de bedoeling was.

Wat is de raarste manier waarop je ooit een verwonding/botbreuk hebt opgelopen?
Dat had te maken met het lumineuze idee als kind een kabelbaan te maken van een gigantische elektriciteitsmast, en enkele ongelukkige berekeningen met betrekking tot de remafstand die onderaan nodig was alvorens je doorheen de (veelal doorn-) struiken en bomen gesleurd werd.
Misschien is daar het idee ontstaan om striptekenaar te worden. Op enkele minitatoeages van pennenprikken en een slechte rug na heb ik nog niet teveel verwondingen opgelopen.
Fysiek toch niet.

 

Stem voor de publieksprijs >>
Bevestig je komst naar de PéPé Soirée op Facebook >>







Gerelateerde berichten





More Story

Het Relaas van Stefaan De Winter

Derde aflevering uit onze wekelijkse Relaas-rubriek.   Acteur Stefaan De Winter is vaak de vrolijke Frans....