Met De Uitverkorene en Dragon Dragon 3 bracht Simon Spruyt recent twee totaal verschillende boeken uit bij evenveel uitgevers: een Bijbels geïnspireerde kantoorfabel over macht en manipulatie, en een historische satire vol antihelden. We voerden een gesprek over creatieve controle, kleur als verteltaal, en een sciencefictionproject dat de Bijbel naar de ruimte katapulteert.

door Bruno Willaert.

Onlangs kwamen er met De Uitverkorene en het derde deel van Dragon Dragon twee heel diverse boeken van jou uit bij verschillende uitgeverijen. Lukt dat vlot bij jou om tegelijk aan twee projecten te werken?

Twee projecten tegelijk is redelijk normaal voor mij. Meestal begin ik al aan een volgend boek, terwijl ik het vorige aan het afronden ben. Om het fris te houden, want het blijft een heel langdradig proces. In dit geval ben ik er wat over gegaan. Op een bepaald moment was ik aan drie boeken tegelijk bezig. Dragon, de uitverkorene, en een boek over de Franse verlichting (nvdr alleen in het Frans verschenen). Een heel interessant project, en een heel fijne samenwerking met twee Parijse historici. Maar drie boeken tegelijk was toch wel uitputtend.

Een vierde deel dreigde de hele Franse economie te ontwrichten.

Werk je het liefst met of zonder scenarist aan een strip?

Zonder. Totale artistieke controle is heel fijn. En het resultaat is helemaal jouw kind, terwijl een boek op scenario van iemand anders altijd toch een soort van pluskind blijft.

 

De twee boeken zijn qua verhaal heel uiteenlopend, maar opvallend is dat ze beide een narcistisch hoofdpersonage hebben.

Dragon Dragon heb ik niet zelf geschreven, dus dat moet je eigenlijk aan Nicolas Juncker vragen. We delen wel eenzelfde afkeer van helden en zijn allebei eerder geneigd om de gaten in een verhaal op te zoeken. En wat De Uitverkorene betreft, dat hangt ervan af wie je als hoofdpersonage beschouwt, en of je er het jezelf vrijpleitende label narcist aan wil toekennen.

 

In De Uitverkorene spiegel je het Jakob-verhaal uit boek Genesis uit de Bijbel met een hedendaagse versie in een kantooromgeving, waarbij een opportunistische communicatiemedewerker gaat lopen met de eer van een presentatie van een collega. Hoe kwam je bij dit verhaal?

Ik had het Bijbelverhaal uit Genesis gelezen om het met Thomas Mann’s bewerking ervan in Jozef en zijn broers te vergelijken. Ik vond het totale gebrek aan gepsychologiseer en gemoraliseer in de Bijbel versie heel verfrissend, en ik wou iets gelijksoortigs doen in een hedendaagse setting, uit nieuwsgierigheid voor het effect op mezelf en de lezer.

 

In het derde deel van Dragon Dragon wordt er geconcentreerd op de beginperiode van Napoleon in Italië door de ogen van een fictief personage. Hoe verliep de samenwerking met Nicolas Juncker hierbij?

Heel goed. Er was altijd nog ruimte om samen nog wat aan de afgeronde scenario’s te sleutelen, en hij liet me volledig vrij in de découpage. Hij is een prachtige mens, erudiet, bescheiden en grappig, een zeldzame combinatie. We spreken buiten het werk ook nog wel eens af.

Er komt geen vierde deel meer?

Nee, het was zo’n commercieel succes dat een vierde deel de hele Franse economie dreigde te ontwrichten. Voor het algemeen belang hebben we er dan maar een punt achter gezet. (lacht)

 

Je werk verscheen al bij verschillende uitgevers. Kies je bewust een bepaalde uitgever voor een verhaal?

Dat loopt allemaal eerder toevallig. Soms komt een uitgever naar mij voor een project, soms zoek ik er zelf een. Het helpt wel dat ik er ondertussen wel verschillende ken, er zijn altijd wel opties. Maar ik beschouw Le Lombard wel als mijn hoofduitgever. Ik heb een goeie band met mijn uitgever Mathias, we gaan geregeld iets drinken. Los van het financiële plaatje vind ik die morele steun wel heel belangrijk. Ik leg mijn projecten altijd eerst aan hen voor, en als het niets voor hen is, dan zoek ik een andere uitgever. No hard feelings.

De tekenstijl verschilt ook behoorlijk tussen de twee boeken. Waar je voor Dragon Dragon een eerder klassieke stijl hanteert, kan je bij De Uitverkorene meer experimenteren met aquarel voor de Bijbel scenes en uitgekiend gebruik van rood, groen en blauw om de parallellen tussen de twee verhalen te vertellen.

De klassiekere stijl was op vraag van de uitgever. Ik had ook zin om nog eens een old school stripalbum te maken. Ininkten heb ik altijd een heel aangename bezigheid gevonden. Moeilijk om te omschrijven, maar het is een combinatie van lichamelijke automatismen en je brein dat op een heel onbewuste manier beslissingen maakt. Het kleurgebruik in De Uitverkorene is inderdaad heel belangrijk, een grafische vertaling van de narratieve structuur van de verhaaltjes. Het rood, het groen, het blauw en het roze zijn een manier om de vertelde wereld op te delen in winnaars, verliezers, vijanden, begunstigers… Het laatste hoofdstuk, dat op het eerste zicht qua kleurgebruik iets natuurlijker oogt, is in feite ook opgebouwd uit die symbolische kleuren die zeefdrukgewijs in lagen over elkaar liggen. Heel De Uitverkorene is eigenlijk een groot knutselwerk van dergelijke grafische motiefjes die betekenis willen genereren.

 

Klassieke afsluiter: met welke projecten ben je momenteel bezig?

Een lange nieuwe one shot bij Le Lombard, met als werktitel De Maanwandelaar. Bijbelse sciencefiction. Ik heb enkele oudtestamentische verhalen verdicht en er een sciencefiction metasausje over gegoten. Heart of Darkness in Space.

 

De Uitverkorene telt 80 pagina’s en werd uitgegeven door Oogachtend.
De ruiterlijke confessies van Dragon Dragon – 3, Italië, 1796 telt 80 pagina’s en werd uitgegeven door Standaard Uitgeverij.

Bestel De Uitverkorene »
Bestel Dragon Dragon 3 »
Profiel Simon Spruyt »

---