Frederik Hautain kennen jullie misschien als scenarist van De Walvis en Inbreker. Lode Peeters gebruikte zijn tijd in De Knalgele Kubus om aan Drakenridders te werken. De twee staken hun koppen samen, wat leidde tot een mooi resultaat: de graphic novel Meisjes van Medusa, een serieuze klepper van tweehonderd pagina’s, uitgegeven bij Standaard Uitgeverij.
door Veerle Devos.
Dag Lode en Frederik! Proficiat met jullie graphic novel. Hoe hebben jullie elkaar als scenarist en tekenaar gevonden?
Frederik: “We hebben elkaar via een gemeenschappelijke kennis leren kennen. De Walvis, de graphic novel die ik met Hanne Dewachter gemaakt heb, lag nog maar kort in de winkels toen ik al aan het schrijven was aan het scenario van mijn ander stripproject Inbreker met Mattias Ysebaert. Ik wilde daarnaast met nog iets anders bezig zijn en zo begon ik aan een andere tekst te werken. Dat verhaal werd zo groot dat Hanne moest afhaken omdat ze zich wilde concentreren op haar academische masteropleiding. Het was Mattias die me in contact bracht met Lode.”
Als scenarist wil je een tekenaar die specifiek bij je verhaal past.
Lode: “Klopt! Ik heb Frederik toen een mail gestuurd met tekeningen die ik gemaakt had van onze toekomstige hoofdpersonages. Ik heb hem snel weten te overtuigen (lacht).”
Frederik: “Het zat inderdaad al van de eerste schetsen goed. Als scenarist wil je een tekenaar die specifiek bij je verhaal past en bij Lode was dat het geval. Het klikte onmiddellijk tussen ons. Ook Standaard Uitgeverij was snel overtuigd van het tekentalent van Lode en zo werd Meisjes van Medusa een feit.”
Klopt het dat je met dit mythologisch getint verhaal wat in hetzelfde fantasy genre als je vorige strip bent blijven plakken, Lode?
Lode: “Dat klopt wel een beetje, al was Drakenridders veel luchtiger dan Meisjes van Medusa. Ik teken gewoon graag dingen die niet bestaan, maar bij onze strip kon ik toch wat dieper gaan in mijn tekenwerk. Ik vond het bijvoorbeeld erg leuk om de maskers in het verhaal te tekenen.”
Het masker van Medusa was inderdaad erg mooi getekend. Medusa blijft een boeiend figuur in de mythologie en ook in de kunst. Ze is zo fascinerend omdat ze op twee manieren kan beschouwd worden: als slechterik maar ook als slachtoffer van mannelijk geweld en vrouwelijke jaloezie. Welk beeld hadden jullie voor ogen van haar?
Frederik: “We hebben niet echt een duidelijke kant van Medusa willen benadrukken in ons boek. Ik heb heel wat research gedaan tijdens het schrijven van het scenario en las dat ze een totaal misbegrepen persoon was, iets wat de bibliothecaris in het verhaal ook tegen hoofdpersonage Charlien zegt. Ik vond vooral de symbolische betekenis van de slang en de aantrekkingskracht van Medusa heel goed bij het verhaal passen.”
Lode: “Als persoon is Medusa niet echt aanwezig. Ze wordt vooral symbolisch gebruikt waardoor een duidelijke interpretatie van haar karakter wat naar de achtergrond verdwijnt.”
Frederik: “Ik moet wel toegeven dat ik wat met het figuur Medusa heb zitten worstelen tijdens het schrijven. Ik wist niet of ik nog iets verder moest gaan met dit personage. Maar het verhaal draait vooral rond Charlien/Mona en haar zoektocht naar zichzelf.”
Het kleurgebruik in jullie graphic novel vind ik ook erg passend. Ik had een beetje het gevoel dat er een duidelijke clash was tussen de kleuren groen en paars. Is dit bewust gekozen of eerder toevallig?
Lode: “Dat is eerder toeval, denk ik, maar het is wel zo dat ik een groot liefhebber ben van contrasterend kleurgebruik. Het is eerder een esthetische keuze dan een symbolische keuze.”
Met het hoofdpersonage schetsen jullie een mooi coming-of-age verhaal. De zoektocht naar zichzelf, de confrontatie met haar moeder en de seksuele ontluiking… er komen heel wat belangrijke en intieme thema’s aan bod. Zeker de scène waarin ze wordt gebeten door de slangen van Medusa en dan tussen haar benen begint te bloeden bleef hangen. Wilden jullie hiermee ook het thema ontmaagding aan bod brengen?
Frederik: “Ik heb daar niet zo’n grote metafoor van willen maken, maar je kan het wel zo interpreteren. Ik start mijn verhalen meestal vanuit één bepaald beeld. Bij De Walvis trok het hoofdpersonage de gordijnen open en zag achter de gordijnen een walvis hangen. Bij Inbreker was dat een man die een donkere wereld vol natuurpracht binnenstapte. Toen ik aan het scenario van Meisjes van Medusa bezig was had ik een beeld voor me van een jonge vrouw op een tafel die bloedend de zee instapt, maar uiteraard moest dit beeld ook een betekenis krijgen. Door de beet van de slangen begon ze te bloeden. Misschien had je hier wel een sexyer antwoord verwacht, maar eigenlijk was het vooral een ingeving van verschillende beelden die op deze manier in elkaar pasten. Het mythologische element doet iets fysieks bij haar, dat klopt, maar een diepere betekenis moet je hier niet achter zoeken.”
Lode: “Ik vond het alvast een heel sterk beeld om te mogen tekenen, maar ik zag het eerder als een parallel met de menstruatiecyclus dan een ontmaagding.”
In het verhaal breekt Charlien met haar moeder omdat ze in de balletgroep een verstikkend gevoel krijgt, maar dan komt ze uiteindelijk weer in dezelfde situatie terecht omdat ze bij Meisjes van Medusa aanklopt, een groep die heel veel weg heeft van een sekte. Of moet ik deze dames eerder als een echte vrouwengroep zien?
Lode: “Ze voelt zich inderdaad niet gelukkig op de balletschool. Ze heeft het gevoel dat haar moeder en haar klasgenoten haar niet begrijpen en niet willen accepteren zoals ze echt is. Ze is het kotsbeu omdat ze al heel haar leven wordt verteld wat ze moet doen. Bij de meisjes van Medusa heeft ze het gevoel dat ze wel gezien wordt.”
Frederik: “Correct, van kinds af aan wordt Charlien al klaargestoomd om een even grote ballerina te worden zoals haar moeder. Ze worstelt met zichzelf en Mel, de jonge vrouw tot wie ze zich aangetrokken voelt, komt net op tijd in beeld. Mel is haar trigger om een nieuwe wereld binnen te stappen. Op het eerste gezicht lijken de meisjes van Medusa alle vrijheid te krijgen. Ze krijgen het gevoel volledig zichzelf te kunnen zijn. In ‘leidster’ Anja/Medusa zien ze een sterke moederfiguur, maar op het einde beseft ze dat de vlucht naar deze groep ook niet de oplossing is. Ze kan pas vrijheid ervaren als ze de teugels zelf in handen neemt.”
Jullie zijn beiden dan ook voorbeelden van ‘de teugels in eigen handen nemen’. Wat een bezige bijen zijn jullie! Lode, bij jou kwam er vorig jaar nog maar een strip uit en nu kom je met een graphic novel op de proppen. Dat is wel straf toch?
Lode: “Goh, het heeft vooral met een goede timing te maken. Mijn vorige strip heb ik reeds in 2018 getekend en werd pas vorig jaar gepubliceerd. De laatste twee jaar heb ik dus vooral aan Meisjes van Medusa gewerkt en heb ik weinig andere dingen kunnen doen. Ik vond het leuk om aan zo’n groot project mee te werken, maar mijn volgende strip mag wel iets minder lang zijn (lacht).”
Ook jij bent steeds druk in de weer Frederik: scenario’s voor strips schrijven, een poëzieboek uitgeven en dan heb je ook nog een dagdagelijkse job. Hoe combineer je dat allemaal?
Frederik: “Hoe ik dat doe? Door veel na mijn uren werken. Tijdens het schrijven aan Meisjes van Medusa werkte ik vier vijfden als communicatiemanager in een IT-bedrijf in het Leuvense, zodat ik ook één dag in de week had waarbij ik me volledig op mijn schrijven kon focussen. Ik sta ook om zes uur op om een uur te kunnen schrijven en ik neem heel veel notities tijdens mijn treinritten. Ik kan een vroege vogel zijn als ik een reden heb om op te staan (lacht).
Ik beoefen gewoon graag verschillende vormen van schrijven en als kind schreef ik reeds heel graag poëzie. Het is een vingeroefening en uitlaatklep voor me.”
Wat zijn jullie verdere plannen? Liggen er al nieuwe projecten op de tekentafel?
Lode: “Er ligt nog niks specifieks op mijn tekentafel, maar er werd mij wel gevraagd of ik een vervolg wil schrijven en tekenen op Drakenridders. Ik schrijf af en toe wel eens wat fanfiction, maar na twee jaar tekenen kriebelt het om nog eens een echt scenario te schrijven. Als alles goed gaat wordt dat misschien mijn volgende project.”
Frederik: “Ik ben bezig aan een nieuwe roman waar ik helaas nog niet veel over kan vertellen. Op stripvlak ben ik samen met een Braziliaanse tekenaar aan het werken aan een komische strip. Deze zou bij Oogachtend uitgegeven moeten worden. En Mattias zal de reeks Inbreker nog afwerken. Oogachtend zou het drieluik aanvankelijk afzonderlijk uitbrengen, maar corona heeft helaas roet in het eten gestrooid. Het zal nu in zijn geheel als graphic novel uitgebracht worden.”
Bedankt voor dit uitgebreide gesprek mijne heren en veel succes met de verkoop van jullie nieuw pareltje!
Meisjes van Medusa telt 200 pagina’s en is verschenen bij Standaard Uitgeverij.
Bestel Meisjes van Medusa »
Website Frederik Hautain »
Website Lode Peeters »
