Vorige week zou David Bowie 75 jaar geworden zijn. Zijn legendarische album The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars viert later dit jaar dan weer zijn vijftigste verjaardag. Deze dubbele verjaardag inspireerde Reinhard Kleist, nadat hij reeds andere rockartiesten zoals Johnny Cash en Nick Cave van een verstripte biografie voorzag, tot het maken van de graphic novel Starman – David Bowie’s Ziggy Stardust Jaren dat het verhaal verteld van het tot stand komen van dit album.

door Bruno Willaert.

(foto: © Carlsen Verlag door Wolf-Dieter Tabbert)

Na oa Johnny Cash en Nick Cave is David Bowie nu aan de beurt voor een getekende biografie, nadat je eerder al eens een kortverhaal wijdde aan zijn Berlijnse periode. Wat zette je, naast de 50ste verjaardag van de plaat, ertoe aan om dit verhaal te vertellen?
Bowie is voor mij altijd een vaste ster aan het firmament geweest. Ik luisterde naar zijn muziek en volgde wat hij deed, soms meer, soms minder. En destijds, toen ik jong was, was ik hopeloos verliefd op hem geweest, vooral toen op het schoolplein bekend werd dat hij op zowel meisjes als jongens viel.

Ik stelde me ook voor dat hij hilarisch zou zijn om in al zijn kostuums te tekenen. Pas later realiseerde ik me dat het ook een echte uitdaging was op vlak van tekenen. Ik moest gewoon veel onderzoek doen naar de kostuums.

Ik heb het verhaal van een buitenaards wezen dat de wereld redt gekoppeld aan elke fan in het publiek, die ook droomt van een soort redding van zijn kleine en schijnbaar onbeduidende leven door het verafgoden van een rockster.

“The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars” mag je wel heel letterlijk nemen met de levensfase van David Bowie. Was het een heerlijke periode om uit te spitten? Aan de opeenvolging van anekdotes te zien kwam er duidelijk heel wat bronmateriaal aan te pas.
Helaas was ik te jong om deze tijd zelf mee te maken. Ik kwam Bowie voor het eerst tegen met Ashes to Ashes. Natuurlijk was het in het begin erg leuk om de kostuums en het kleurrijke uiterlijk van Ziggy te onderzoeken en te tekenen. Ik was echter zeer verrast door het duistere verhaal achter het album en de impact van dit nogal perfide totaalkunstwerk Ziggy Stardust, dat pas tijdens de research voor mij open ging. Ik kende de nummers, maar niet het verhaal van rock n roll, beloftes, redden en crashen. Ik heb het verhaal van een buitenaards wezen dat de wereld redt gekoppeld aan elke fan in het publiek, die ook droomt van een soort redding van zijn kleine en schijnbaar onbeduidende leven door het verafgoden van een rockster.

 

Hoe ga je telkens te werk om de songteksten in beelden om te zetten?
Eigenlijk neem ik gewoon de woorden van de tekst, probeer me voor te stellen wat het verhaal erachter zou kunnen zijn of probeer het verhaal te interpreteren. Bij Bowie heb ik verschillende verwijzingen naar zijn eigen biografie verwerkt of, zoals bij ‘Five Years’, verwijzingen naar onze huidige situatie afgewisseld omdat ik wilde dat de relevantie van het lied werd onderstreept.

Het verschilt ook van nummer tot nummer. Sommige nummers, vooral die van Cash of Cave, zijn erg storydriven, Bowie’s teksten zijn meer associatief. Het gaat meer om stemming en sfeer.

Het opvallende is dat er in tegenstelling tot je eerdere boeken over rocksterren er nu wel kleur aan te pas komt, en niet zomaar. Er wordt in het boek voortdurend afgewisseld tussen de periode voor en tijdens Ziggy Stardust. Waar de periode voor nog gebruik maakt van een monotoon zwart-wit met steunkleur, wordt de Ziggy Stardust-periode opgevrolijkt met Andy Warhol-achtige kleuren (compleet met rasters). En waar de periodes samensmelten zie je ook een overgang in de kleuren.
Vanaf het begin was het duidelijk dat een strip over Bowie kleur nodig had en meer dan ik kan dekken met mijn gebruikelijke kleurenspectrum. Zo kwam de colorist Thomas Gilke op het toneel, die zich liet inspireren door strips uit de jaren 60 en 70. De flashbacks, die meer sepia zijn, heb ik zelf ingekleurd. Aan het einde, wanneer de twee niveaus samenkomen, vermengt de felle kleur van het heden zich met Bowie’s haar en zijn kostuum in dit niveau en aan het einde is er het kleurrijke hoogtepunt: het laatste concert van The Spiders, waar Thomas terug alle registers openzet.

 

Het boek sluit af met de mededeling dat het verhaal verder gezet wordt in “LOW – David Bowie’s jaren in Berlijn”. Dat levert alvast twee grote uitdagingen op: het gaat over zijn jaren in jouw thuisstad en het zal sowieso een minder druk verhaal worden dan Starman.

Het tweede deel gaat niet alleen over de Berlijnse periode maar ook over de tijd na het einde van Spiders from Mars. Bowie was een paar jaar in de Verenigde Staten en beleefde daar niet alleen een uiterst vruchtbare en succesvolle fase, ook het album Young Americans verscheen bijvoorbeeld tijdens deze periode, maar ook een crash in een slechte drugsparanoia. Voor hem was Berlijn zoiets als een verblijf in een kliniek. In feite beschreef hij deze periode als een van zijn gelukkigste. In dit deel wordt het wat rustiger. Je ziet Bowie gewoon in een café zitten. Aan het einde wordt echter ook uitgelegd wie de verteller is.

Starman – David Bowie’s Ziggy Stardust Jaren telt 175 pagina’s en is verschenen bij Scratch.

Bestel Starman »
Website Reinhard Kleist »

---