Het Verhoor: Bob Op ’t Land
23 januari 2023 


Bob Op ’t Land is een stripauteur en illustrator wiens werk al meermaals op Pulp deLuxe verschenen is. Zijn unieke tekenstijl in combinatie met goed doordacht kleurengebruik, bij zowel zijn beeldverhalen als zijn grotere zoekplaten, geven een gevoel van fatalistische gezelligheid. Dit is niet anders bij zijn meest recente werk Honingzoet, een hoogstpersoonlijk relaas over zijn diabetesdiagnose en de gevolgen hiervan.

door Yasmin Hufkens.

verhoor-bob2

Gezien we nog niet ver in 2023 zitten, wou ik je allereerst een gelukkig nieuwjaar wensen!

Insgelijks!

Heb je al creatieve goede voornemens voor dit jaar?

Ik wil vooral lekker doorwerken aan Honingzoet. Dat moet dit jaar. Ik heb vorig jaar Plumbum 1 uitgebracht in smallpress. Dat wil ik lekker doorzetten en Honingzoet zal ik de komende jaren  uitbrengen in Amerikaans comic formaat, als Plumbum #2, #3, etc.

Ik struikel door het verhaal heen en kijk wel wat loopt.

En dit als een omnibus?

Nee, gewoon in de eerste zin, terwijl ik werk aan het hele boek. Het moet later wel een boek worden. Tot ik zover ben breng ik het in hoofdstukken uit in comic formaat. Dan kan ik het lekker op beurzen verkopen en daar moet dit jaar, ik hoop rond juni, een deel van uitkomen, de eerste hoofdstukken van Honingzoet dus.

En dit dan in een bundel voor de volgende uitgave van Plumbum?

Klopt. Als het over twee jaar een mooie stapel van honderdvijftig pagina’s wordt kan ik het hopelijk als boek uitbrengen.

 

Op je eigen tempo, zeg maar?

Ja, ik verdien geen geld met het maken van strips. Het is dus zoeken om op een economische manier strips te maken om met de tijd die ik heb zoveel mogelijk pagina’s af te werken.

Dit lijkt me zeker een zorg die vele striptekenaars hebben. Je opleiding in de kunst is dan wel afgerond, maar je bent nu dan met een andere opleiding bezig. Is dit voor jou een moeilijke oefening, het combineren van opleidingen, werk en creatief werk?

Ja (lacht). Ik zal eerlijk wezen. Dit is momenteel best wel pittig. Ik ben twee jaar geleden gestopt met freelancen. Ik deed dan nog wel illustratieopdrachten, maar daar zat dan zo weinig geld en zekerheid in. Daar werd ik niet gelukkig van en toen ben ik werk gaan zoeken in de zorg. Daar volg ik nu ook een opleiding en dat is superleuk werk.

Dat heeft er voor gezorgd dat ik qua tekenwerk alleen nog maar met strips bezig ben. Maar de combinatie werken in de zorg én daarvoor naar school gaan én schoolopdrachten én strips maken, … dat is wel pittig op dit moment.

Dat kan ik best voorstellen. Is er in Nederland een platform voor kunstenaars om subsidies te krijgen?

Er zijn subsidiemogelijkheden als stripmaker, al is het wel lastig om daar tussen te komen. Het thema van je werk moet dan met actuele maatschappelijke thema’s te maken hebben. Met een project als Honingzoet, dat over een chronische ziekte gaat, zouden daar wel mogelijkheden voor zijn.

Hierachter gaan is dan natuurlijk nog extra werk.

Ja, op het moment dat mijn freelance werk wegviel merkte ik dat ik het miste om iets te hebben om op terug te vallen.

 

Om terug te komen op Honingzoet en waar de strip in wezen over gaat, Diabetes, ofwel ‘suikerziekte’ in de volksmond. Wat is het verschil tussen de types Diabetes?

Vroeg of laat moet dit in de strip langskomen. Ik zit al een scène te plannen hierover, met een klein onderzeeërtje dan om het lichaam doorheen gaat langs alle ingewanden. Met alle suikerziektes heb je een probleem met je insuline. Insuline is het hormoon dat je lichaam aanmaakt om suiker te verweken. Suikers/koolhydraten zitten in brood, rijst, cola, bier, …

Insuline zet suiker om in energie en slaat het deels op in je lichaam. Bij type 1, wat ik heb, is dit een auto-immuunziekte. Dan besluit je lichaam om de cellen aan te vallen die verantwoordelijk zijn voor de productie van insuline waardoor koolhydraten niet verwerkt kunnen worden en zich ophopen in het bloed. Dat is auto immuun. Daar kan je niks aan doen. Daar heb je gewoon pech in.

Type 2, ‘de ouderdomssuiker’ in de volksmond, heeft te maken met de overbelasting van de insuline in je lichaam. Je insuline werkt dan niet meer zoals het hoort. Dat kan komen door ouderdom, algehele achteruitgang (van de gezondheid), overgewicht, etc. Vandaar dat suikerziekte in de volksmond vaak ook als grap word gebruikt, bijna soms met een ‘lekker puh’ er achteraan. ‘Had je maar gezonder moeten zijn’, terwijl het ook te maken met of in de genen zit. Er kunnen hier honderden verschillende redenen voor zijn. Dat is het voornaamste verschil.

 

Het is een chronische ziekte en tot op een zeker punt behandelbaar en handelbaar, maar het moet toch een moeilijke periode geweest zijn, de diagnose op zich, maar ook het hele proces daarnaartoe en daarna. Is het idee van de strip begonnen als eerder een persoonlijk verwerkingsproces of is het vanaf het begin je bedoeling geweest om hier iets mee te doen?

Toen ik de diagnose kreeg, was ik al een hele tijd ziek. Je hebt heel veel klachten die daarbij horen. Je lichaam loopt gewoon leeg. Je moet van die suiker af, maar die kan niet weg omdat je geen insuline hebt. Je hebt geen energie in je lijf. Je bent moe. Je bent constant aan het plassen, want zo probeert je lichaam van die suiker af te komen. Daarvan raak je uitgedroogd, wat vroeg of laat voor schade zorgt aan je nieren. Toen ik de diagnose kreeg, ging ik mijn afstudeerjaar van de kunstacademie in. Toen heb ik daar een strip over gemaakt (ook te lezen op Pulp deLuxe), veel ruwer en wat onbeholpener dan het werk dat ik nu maak, maar wel een prima strip.

Deze zomer zat ik te denken dat ik een nieuw project wou gaan tekenen, terwijl ik ook bezig was met autobiografische strips. Ik vroeg me af wat of dit nog een verhaal was dat ik kon vertellen. Ik had al vaker in schetsboeken enkele kleine opzetjes geschreven over die suiker. Die diabetes is iets wat in mijn leven elke dag een rol speelt. Ik ben daar elke dag wel twintig keer mee bezig, weet je wel. Je houdt je bloedsuiker(spiegel) bij. Je bent insuline aan het spuiten. Je houdt rekening met wat je eet en moet dat bijsturen. Dat is iets wat constant tijd vraagt, maar ook iets wat in mijn strips nog nooit aan de orde was gekomen. In die zin dacht ik, ik ga er gewoon aan beginnen en kijken wat ik erover te vertellen heb.

Ik heb ook geen groots plan. Ik weet ongeveer dat het een boek moet worden en welke punten ik wil behandelen. Ik struikel door het verhaal heen en kijk wel wat loopt.

Het is eerder een natuurlijk proces, dan een berekende procedure?

Inderdaad, ik werk echt pagina per pagina met in mijn hoofd ongeveer wat ik per hoofdstuk kwijt wil. Het hoofdstuk waar ik nu mee bezig ben gaat over de periode dat ik echt écht ziek was, voordat ik gediagnosticeerd was. Het volgende hoofdstuk gaat dan over in het ziekenhuis liggen.

 

Het lijkt me toch niet altijd makkelijk om zo een persoonlijk verhaal uit te beelden. Het zijn niet alleen moeilijke scènes om in beeld te brengen, maar ook herinneringen.

Dat is misschien ook het interessante aan autobiografische strips. Je hebt een herinnering en je maakt daar een verhaal van. Daardoor wordt dat verhaal ook weer die herinnering terwijl die twee best wel ver uit elkaar kunnen liggen. In het maken van die strips is het belangrijkste het verhaal dat je overbrengt en niet de concrete herinnering. Er kan dus meer afstand tussen mij en het verhaal zitten.

We komen in vroeger en nieuw werk die Faun tegen. Soms lijkt hij heel bedreigend en andere keren komt hij heel onschuldig over. Is het een kwelgeest, een beschermengel of meer een natuurgeest?

Ik wil niet teveel prijsgeven (lacht). Dit gaat in het verhaal nog een rol spelen.

Ik zie hier en daar hints over een project ‘een mysterieuze side-quest’ waar nog niks over gezegd mocht worden. Kan er hierover al een tipje van de sluier gelicht worden?

Het mag ondertussen wel gezegd worden. Ik was in oktober met een groep Nederlandse stripmakers in Saint Malo, op het Quai de Bulles Festival. Daar deed ik mee met de expo van Nederlandse stripmakers: Voici Mon Histoire. Daar hebben we een week live-getekend en geëxposeerd. Toen ben ik aan de praat geraakt met een redacteur van Spirou. Ik heb net een lekker grote illustratie gemaakt, een puzzelpagina voor het magazine. Daar was ik in december even zoet mee. Dat was heel leuk en ook spannend en een klein beetje eng (lacht). Maar het was wel heel leuk!

Kunnen we deze al ergens bewonderen?

Nee, die komt in februari uit. Dan ga ik daar ook heel tof mee doen op social media (lacht). Dat was een hele leuke afleiding, want zo had ook een maandje om me te bedenken waar ik heen ga met Honingzoet.

We kijken er alvast naar uit!  Is er nog een strip dat er voor jou echt is uitgesprongen in het vorige jaar dat je zou aanraden aan onze lezers?

Ik moet zeggen dat ik als ik de kans heb om op beurzen lekker rond te lopen en rustig strips te kopen van andere stripmakers, dat ik daar altijd te weinig tijd voor heb. Het zijn er twee die allebei in eigen beheer uitgegeven zijn.

Bloodless van Valentine Gallardo is een toffe strip over vampiers, in hetzelfde formaat waarin ik graag boeken maak. De ander is De Schat van de Zee van Dimitri Lak, wie echt een van de beste tekenaars is die ik ken in een perfecte klare lijnstijl. Dit is ook een ex-comicdesigner van ArtEZ Zwolle.

 

Heb je in het komende jaar al beurzen of expo’s gepland waar we je zouden kunnen tegenkomen?

De eerste is het Nieuwe Garde Festival in Zwolle op zaterdag 11 maart. Dat is een beurs georganiseerd door de 9e kunst, een journalistiek platform over strips dat echt gericht is op jonge, nieuwe makers, geen verzamelaars, geen eindeloze Suske & Wiske boeken, gewoon gave, originele werken. Vorig jaar was de eerste editie en ik vond het een hele leuke beurs, tenminste vorig jaar, dus deze hopelijk ook (lacht). Omdat het in Zwolle is, waar de stripopleiding is in Nederland, heb je daar de hele scène aanwezig, alle jonge stripmakers die nog op de opleiding zitten en ook veel alumni en andere jonge makers. Ik ben dit jaar dertig geworden. Ik begin een beetje twijfelen of ik nog tot de jonge makers behoor.

Voor mij alleszins wel, aangezien ik zelf naar de zesendertig ga. Het hangt misschien wat af wie je voor je hebt (lacht).

Emma Ringelding, een Nederlandse stripmaakster heeft ooit eens gezegd dat je in Nederland sowieso tot je vijftigste ‘aanstormend talent’ bent. Wat dat betreft hebben we nog tijd!

Dat klinkt goed! Hartelijk bedankt om tijd vrij te maken voor dit gesprek!

 

Honingzoet op Pulp deLuxe »
Profiel Bob Op ’t Land »







Gerelateerde berichten

Grensgebied: Dit Lichaam van Ons

Grensgebied: Dit Lichaam van Ons

27 februari 2024 
0
Het Verhoor: Hillianne Leupen

Het Verhoor: Hillianne Leupen

18 december 2023 
0




More Story

Grensgebied: VROOM

Voor onze eerste Grensgebied van 2023 trekken we naar VROOM in Kuregem. De crew van Zine Club Muntpunt zette, met nog andere...