We starten 2020 op Pulp deLuxe met wat duister werk van Felix Bosschaert. Afgelopen maanden kon je hem, zijn werk en zijn krantje Mortal Wisdom nog tegenkomen op Hyperdruk #02 en Rauw Rouw 2. Zijn werk verschilt in die mate van dat van zijn vader Jan Bosschaert dat we er een Grensgebied-interview aan konden wijden.
door Ruben De Somer
Stel jezelf eens voor?
Mijn naam is Felix Bosschaert. Ik maak tekeningen.
Wanneer we naar je werk kijken dan stellen we vast dat het zeer gelaagd is. Er heerst soms zelfs een overvloed van invloeden in je werk. Heb je een bepaalde manier van werken wanneer je de betekeniskant van je tekeningen opbouwt? Want dit is uiteindelijk toch een belangrijk component van een opleiding Illustratie.
De opleiding Illustratie heeft ervoor gezorgd dat ik altijd wel op zoek ga naar een narratief. Ik let er goed op dat er een verhaal aanwezig is, al is het maar één autonoom beeld. Ik zorg ervoor dat het een momentopname is maar dat er tegelijkertijd ook een insinuatie is van een voor- en na of dat het deel uitmaakt van dezelfde wereld waarin alles zich afspeelt.
Ik vind mijn invloed in alles wat ik zie of meemaak. Dat kan beeldende kunst zijn, illustratie, fotografie, actualiteit, geschiedenis, persoonlijke anekdotiek. Alles speelt zich af in dezelfde invloedssfeer
De mens begeeft zich in een universum dat intrinsiek onbegrijpelijk is.
Je hebt momenteel reeds een zeer herkenbare stijl. Is het voor een illustrator niet belangrijk dat hij juist verschillende kanten uit kan?
Ik vind het voor mijzelf belangrijk om iets uit te bouwen dat herkenbaar is. Daarnaast vind ik het ook wel interessant om vanuit opdrachten te zien hoe die wereld in functie kan gesteld worden van die opdracht en hoe ver ik daarin kan gaan.
Wat me vooral op viel toen ik je tekeningen bekeek was hoe donker het wel was. Jouw werk staat bijvoorbeeld in schril contrast met dat van Lukas Verstraete waar de potloodkleuren vanaf springen. Bij jou ontploft het zwart grijze grafiet bijna van het papier. Is er een reden waarom je enerzijds zo donkere werken aflevert en anderzijds waarom je het potlood verkiest?
Ik kies inderdaad steeds voor grafiet. Ik gebruik 4h tot 8b potloden en los grafiet poeder. Ik heb altijd graag met potlood getekend en keerde hier altijd naar terug op één of andere manier. Het heeft vooral te maken met het proces, waarbij kan blijven getekend en terug gegomd kan worden. Ik hou van scherpe lijnen en grote contrasten maar ook van het onafgewerkte en het vuile. Wat daar allemaal mooi in samenkomt. Een zwart vlak is ook niet simpelweg een vlak maar behoudt altijd een zekere diepte, wat ik ook fijn vind.
Ik vertrek meestal nogal instinctief en vind het interessant om het ‘verhaal’ al tekenend bij elkaar te puzzelen. Het meeste speelt zich echter wel af in dezelfde wereld en valt thematisch wel te verbinden. Misschien kan mijn werk nog het best met de aan Lovecraft verbonden term ‘cosmic horror’ geassocieerd worden: De mens begeeft zich in een universum dat intrinsiek onbegrijpelijk is.
Dit vertaalt zich dan naar sterfelijkheid, aftakeling, geweld, oorlog, pijn, eenzaamheid, … maar ook het gevecht hiertegen: hoop, (her)geboorte, ritualisme, religie en persoonlijke zingeving.
Wanneer we het werk van je vader Jan Bosschaert vergelijken met dat van jou, dan valt het me vooral op hoe verschillend jullie output is. Was dit een bewuste keuze? Zou het niet eenvoudiger zijn om in de stijl van je vader te werken en mee te werken aan zijn strips?
Ik heb mij nooit echt bewust tegenover de stijl van mijn vader afgezet. Als tekenaar wil je altijd wel iets maken dat anders is dan wat er al gemaakt wordt. Je gaat daar natuurlijk wel bewuster mee om als je vader tekenaar is. Maar mijn werk is geen statement ten opzichte van zijn werk. Simpel gezegd doe ik mijn ding en mijn vader doet zijn ding. Er zijn ook meer overeenkomsten dan je op het eerste zicht zou denken. Maar die invloeden vloeien vooral voort uit een vader/zoon band en minder uit een invloed in stijl.
Onlangs verscheen er in het kader van de beurs Hyperdruk #02 het krantje Mortal Wisdom. De illustraties waren van jouw hand als ik me niet vergis. De teksten leken me nogal cryptisch. Kan je er iets meer over vertellen?
Voor Hyperdruk #02 maakte ik samen met goede vriend en graphic designer Bram Bentein een zine op krantenformaat. We wilde al langer samen iets naar buiten brengen en dit was de uitgelezen moment. De beelden zijn zowel van Bram als van mij en de tekst is ‘To Time’ van dichter John Clare. Het is ergens opgepikt door Bram maar bleek uiteindelijk een soort rode draad tussen ons werk. De titel van de zine Mortal Wisdom komt ook uit dit gedicht en vat alles mooi samen zonder dat er teveel uitgelegd moet worden. Het gaat vooral om de ervaring.
We hebben vernomen dat er een uitgave op til staat in samenwerking met Ashtoreth.
Dat laatste klopt inderdaad, hoewel het nog een vroeg stadia zit. Ik ben in contact gebracht met Ashtoreth door de organisator voor een evenement Rauw Rouw 2 waarbij tekst (woordkunst), muziek en beeld werden samen gebracht. Het resultaat hiervan was zeer geslaagd en het idee is nu om dit om te zetten naar een release. Het zou gaan om een portfolio waarin een aantal beelden zitten van mij met hierbij een CD van de muziek van Ashtoreth en een dichter gebaseerd op mijn werken. Het zou gaan om 6 nieuwe prenten en de bijhorende composities en als extra ook nog een stuk gebaseerd op de performance van het gedicht gebracht op het evenement. In de nabij toekomst ongetwijfeld meer hierover!
Waar zie je jezelf staan binnen 10 jaar? Wat zijn je ambities? Ben je niet bang dat op een bepaald ogenblik de invloeden opgedroogd zullen raken? Dat er je het zwarte gat te wachten staat?
In 10 jaar zou ik graag mijn rekeningen kunnen betalen met tekenen. Ik doe ook nog een lerarenopleiding dus deeltijds lesgeven en deeltijds zelfstandig illustrator zie ik nu wel als mijn meest plausibel toekomstplan. Momenteel ben ik ook bezig met werken aan een scenario voor een graphic novel dus die zou ik binnen dit en 10 jaar ook graag af hebben. Van dat zwart gat lig ik echt niet wakker. Misschien word ik er ooit mee geconfronteerd, maar dan zien we wel verder.
Felix Bosschaert op Instagram »